Uzaklar Şiiri - Halil Kumcu

İçimde uzaklar birikti yeniden,
Alıp başımı gitsem diyorum.
Gönlüm can kenarında,
Taşa toprağa karışsam diyorum.

Anılarım aklımın tam da ortasında,
Yol yorgunluğumu yalnızlıkla vurdu.
Kalbimin gittiği yer ıpıssız,
Yolculuk vakti gelmiş de geçiyordu.

Hayatın birinci sayfasında yediğim vurgun,
Yürüdüğümüz yolları kelime kelime acıttı.
Yüreğimden gelip gözümden düşen,
Zamansız dökülen yapraklara karıştı.

Ömrümden aldığın her nefes bir avuç toprak,
Neden yürüdüğüm yollar hep aynı yere çıkıyor?
Ah, deli düşüncelerim ve üstüme binen hayallerim,
Yokluğunu alarak gidelim; bu şehirden yine çağırıyor.