İsmail Yalçın Antoloji.com

kendimi dinliyorum,

inceden içimde bir sızı
inceden içimde ney sesi
karıştırdım kışı, yazı

yokluk içinde varlık
yokluk içinde çokluk
amansız bir açlık

kendimi dinliyorum
çığlık çığlığa bir çocuk
alabildiğine, ruh dağınık

dedim
mazi deyince
hep yaşanmamışlıklar düşüyor önüme
hayallerimin
hep kimsesizlikler tuttu önünü
sonra
yapabileceklerimi yapmaya çok mu geç başladım,
diye düşündüm
yorgun his ediyorum
boşlukta taşıdığım bir kafa tası
bir roman dinler gibi dinliyorum hayatı
ne aşık, ne maşuk
platonik garip bir durum
bu hepsi, hepsi bu
anlamsız,zehirlenmiş bir vucudun kurtulmaya gayreti

dışım rengarenk te
içim hep cam kırıkları
süpürsen desem bilmem kime
yada kalsam hep böyle