Uyan Şiiri - Servet Erbaş

Hepimiz Allah'a,dönmek üzere.
Geçici bir zaman,geldik bu yere.
Emri ilahi bu,yok buna çare.
uyan ey müslüman girmeden kabre.

Yaşıyoruz niçin? acaba neden?
Kur-an olsun bize,rehberlik eden.
Kimisi bebeğin,kimisi deden.
İbret olsun bize,önceden giden.

Her işte her zaman,çok düşün taşın.
Şeytana ezdirme,dimdik tut başın.
Yaşamın boyunca,var bir savaşın.
Kur-an vede sünnet,olsun uğraşın.

Bildirilir elbet hakk'ın çağrısı.
Sonrada açılır kabir kapısı.
Birgün ölümünde gelir sırası.
Her kul yaşayacak ölüm sancısı.

Çıplaktır insanlar varmaz farkına.
Sırtından akan ter çıkar alnına.
Orda yüz vermez baba oğluna.
Allah'ım rahmet et mü'min kuluna.

Bazı insanlar var ay gibi parlak.
Bazı yüzler olmuş kara toz toprak.
Havzı kevserinde,Sohbete dursak.
Hz.Muhammed,açınca sancak.

Mahşerde hesaba sıra gelince.
Oku defterini kulum deyince.
Dönüşü olmayan yola girince.
Bakarsın ki sırat kıldanda ince.

Rabb'ım cennetine bu yolu kurmuş.
Sırattan geçmesi bir hayli zormuş.
Yaradan bu işi böyle buyurmuş.
Sırat cehennemin üstüne durmuş.