Gözlerime yıldız denizi akıyor.
Sonsuzluk gibi bir deniz.
Bir okyanus, bir; bir şeyler!
Aslında bir de değil; çok şeyler.
Hatta sayamadığım kadar çoklar!
Ben hiçken gökte onlar çoklar!
Aklıma geldin yine bir kış gecesinde.
Aldatıldığımı öğrenmenin,
Yıl dönümünde...
İçim titrerken tebessüm ettim,
Hatırlar mısın?
Gece vakti hilal izlerken gökte,
Yol görünüyor yine,
Derdi bitmez garip kadere.
Hiçbir sokak yurt olmadı bana.
Gözlerim hep ufukta,
Ufuk ise sonu gelmeyen yolun ardında.
Zaman gergin bir ip,
İpin ucundaki boynum.
Durgunlaşıyor kalp,
Biterken ömrüm.
Sessizlik, soluk bir ışık.
Buhranı seyreyle tanı bani.
Söz verip de duran kaldı mı ki?
Bir ömür diyen nerede, hani?
Zindan da mahsur, bitap can kaldım.
Dilden düşenle içimde yangın.
Şimdilerde zihnimin odalarında bir sesler.
Çalgılar çengiler ki düğün yeri gibi kalaba.
Ama tüm gürültünün içinde ince bir sessizlik.
Ölüsü daha bu sabah toprağa verilmiş,
Daha baş sağlığı bile dilenmemiş,
Cenaze evi kadar da ıssız ve dahi karışık..
Görmek ne kadar zor?
Hele gözünün önündeyken insanın.
Sevmek ne kadar zor?
Hele avucunun içindeyken insanın.
Dinlemek ne kadar zor?
Hele bilmenin içindeyken insanın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!