Usandım Şiiri - Metin Hanlıoglu

USANDIM
Biçare yolcuyum, yollarım yorgun,
İçim kan ağlıyor, sellerim durgun,
Soysuzun suyundan, yiyince vurgun,
Gecelere öle öle usandım.

Boşu dolduramam, dolu da almaz,
Aldığın ahlarım yanına kalmaz,
Nedense rahatlık kapımı çalmaz,
Uykuları böle böle usandım.

Kış boran yüklüdür, gönül dağlarım,
Boşa hebâ oldu, sevda çağlarım,
Doğduğumdan beri her gün ağlarım,
Göz yaşımı sile sile usandım.

Can dediklerim zıpkın yutturdu,
Nimet sofrasına zehir kattırdı,
Kalleş tezgâhında beni utturdu,
İhâneti bile bile usandım.

Şaklabanlar sahne kurdu düzene,
Palyaçonun kozmetikten yüzüne,
Aşüftenin setr-i avret bezine,
Soytarıya güle güle usandım.

Meçhuli der; düzen dirlik bozuldu,
Diri diri derilerim yüzüldü,
Bir hamlede kanı bozuk çözüldü,
Ham keleği dile dile usandım.
Metin HANLIOGLU-053659