Sözde dilden konuşurken,
İçimden döküldü gönül.
Yüreğim değil söyleyen,
Sesimden ağlattı gönül.
Hayatı tespih eyledik,
Bütün bütün zayi ettik.
Bir rüya gibi geçirdik,
Eyvah, aldandık ey gönül!
Bir ah fışkırdı giderken,
Temelsiz ömür biterken,
Günahla vahla yürürken,
Her şey gelip geçti gönül.
Kime desem ki derdimi?
Gurbet yarası resmimi,
Hepsinden öte ellimi,
Derinden savurdu gönül.
Tütüyor yine gözümde.
Yalnızlığıma selam de.
Yol diyorum, yol elbette;
Hevesimden vurdu gönül.
Hayıflanacak ne vardı?
Yüzde o ifade kaldı.
Sırça saraylar yıkıldı,
Artık yapılmaz zor gönül.
Beni düşlerine götür,
Hatıralara büründür.
Uzak diyarlara gömdür,
Unutulayım ben gönül.
Kayıt Tarihi : 24.2.2025 11:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Gönül, sesin ötesindeki acıyı döker; zamanın içinde kaybolan hayaller ve pişmanlıklar, derinlerdeki yorgunluğu ve unutma arzusunu açığa çıkarır."
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!