Unutulan İlk Sayfam Şiiri - Şükran Çamoğlu

Kırkiki yıl önce daha dün gibi
Hatırlıyorum da dünyaya gelişini
Saçların zümrüt gözlerin siyah üzüm
Ellerinden tuttum okşadım seni
Kokun bir menekşe gibi
Sen benim sırdaşım dert ortağımsın
Hayat arkadaşı bil ki baştacımsın
İsteyerek asla kırmam bilirsin
Söz verdim unutacağım artık geçmişi
Geleceğe bakacağım umutla
Çaresiz de olsa derdim bilmeyeceksin
Bana sırt çevirip hüzünlü bakma
Bir acı soğanı böldük ikiye
Kimseye anlatmadık hiç bilmediler
Alın yazımızmış diyebilseydim
Elinden zehir olsa bil ki içerdim
Yeter ki sen üzülüp ağlama diye
Mutlu şiirler geliyor bak çok yakın
Canını hiç üzme sen de gül artık
Lanetlenmiş gözler nazar ettiler
Sen yaşamana bak beni iyi dinle
Bu saçları değirmende aratmadık
Bütün gerçekleri biliyormusun
Bir yüz yüze gelip de anlatamadık
Sözlerime kulak ver birazcık dinle
Allah izin verirse göreceksin
Dostlarını da düşmanını da öğreneceksin
İyi niyeti bir kenara bırakıp
Biraz da gerçekleri göreceksin
Dualarım gece gündüz seninle
Niçin ağladığımı asla bilmeyeceksin
Sabah oldu bak yine söktü şafak
Hoşgeldin yanıma gözlerime bak
İkibinonaltıda güneş doğacak
Diktiğin çiçekler bak verdi yaprak
Meleğim bebeğimsin canım benim
İkimizden başkası anlamaz bizi
Sen mor menekşem yolun açık olsun
Ömrün uzun şansın bol olsun
Bizi kimse ayıramaz ancak kara toprak