Unutamadım Şiiri - Halil Kumcu

Her gün biraz daha artıyor sessizliğim.
Unutulmuş olup da unutamamak,
Yüreğimde amansızca dirilir.
Aklımda dönüp durur, katlanarak.

Gitmek unutmak değil ki;
Nefesim kesilene kadar oradasın.
İçimden atamam,
Aşk diye kazındın.

Kalbimle sevdim, unutamam;
Aklımda izin var, unutmaz.
Gözlerin, yüzün, gülüşün,
Bir soluk kadar yakın, kaçınılmaz.

Unut diyenlere cevabım,
Unutamayacak kadar çok sevdim.
Üstümü çizsin demişsin,
Ben severken unutmayı seçemezdin.

Yaprağımın dalı,
Toprağımın suyu olmuş.
Gel be gel, işte unutamadım;
Unutmak tarifsiz, uzunmuş.

Yaşlı kalbimde sızın,
Yapayalnız ıslanıyorum yağmurda.
Üstüm başım hasret kokuyor,
El ele gezdiğimiz sokaklarda.

Allah şahidim ki,
Acıysa çekiyorum.
Aşkının yalan olduğunu bile bile,
Hiç hesapsızca seviyorum.

Bir avuç gökyüzü çöküyor üstüme,
Odamın duvarlarına cürmün.
Özleyip de ulaşamadığım,
Yıldızlar kadar uzaktan dönsün.

Unut diyorsun, ne de kolay söylüyorsun;
O an aklımı kaybediyorum.
Unutamadım, unutamadım, ne olur anla beni;
Sevgim unutamayacak kadar çok biliyorum.

15 Şubat 2024 / Perşembe / Ankara