Ünal Kar Şiirleri - Şair Ünal Kar

Güneş sızarken penceremden
Bir uyku mahmurluğunda
Aralandı istemese de gözlerim
Ruhum gezinirken
Bembeyaz papatya tarlalarında
Nisan gülümsemesinde

Taşhan’da bu akşam
Çınar gölgesi yüreğimde
Kımıldıyor hasret soluyan yapraklar
Çayım, yudumlarken beni
Ben tarih kokan
Duvarlarda aradım gözlerini

Sevda
Sımsıcak bir kalbe
Ürkek bir bakışa
Tatlı bir tebessüme
Yanmak tutulmak
Dokunamadığının

Gözler yaprak göçünde
Alarak ardına hüzün rüzgârlarını
Sarhoş salınması edasıyla
Düşlerle gerçek arası
Olasılıklarda savrulur

Tekerlemeler
Tekledi kimsesizliğinde
Duraksadı tutuldu dili
Belki gün tüne karıştı
Belki de zamanın delindi zembili
Kurulmuşluğunu atladı saat

Yalan ve riya ile kurmuşuz hayatımızı
Savurup çıkartmışız ahlak ve hayâmızı.
Çarpıtılmış bir zincirin halkası olmuşuz
Unutmuşuz çirkefe açılan davamızı.

Bitirmişiz güveni toplumun temelinde

Gülme dostum haline _ neşeliyim deme hiç
Kalbinde huzur yoksa _ yüzünde sahte sevinç

Zenginlik cepte değil _ gönülde yük bağlasın
Düşeni tutmadınsa _ gözlerin hep ağlasın

Bugün yine sus kaldım,
Birde uykusuz kaldım.
Hayat seninle güzel,
Sensiz bomboş anladım.
Karanlık gecelerde,
Sevginle aydınlandım.

Gülümseyen genç yüzler
Karınca misali paylaşımda
Alabildiğince sevgi
Olabildiğince yardımlaşma
İftar sofrası hazırlanmakta

Dilimde hece hece
Bekledim gündüz gece
Sevdiğim belki hayal
Belki de bir bilmece

Yüreğim dizi dizi