Ünal Kar Şiirleri - Şair Ünal Kar

Sustum
Yağmura hasret koyan
Kararsız bulutlanmalara
Duyguların yoğunlaştığı
Ve sorgunun
Acımasızlaştığı anlara

Ben ve yol
Devam ederken seyrinde
Çizgimde gidiyordum kendimce
Ve bir an indi perde
Ne yolun ilerisi vardı
Ne de gerisi gözümde

Uyanmak ne güzel şey
Kendine gelebilmek
Olup biteni yüreği ile
Gözleri ile görebilmek
Uyanmak derin uykudan
Silkinmek atmak rehaveti

Her zaman yüreğin sesini dinle_çıkışı sana o söyleyecektir
Etrafında ne varsa bak sevgiyle_insana her şeyi gösterecektir

İçimiz dışımız bir olduğunda_riya ateşini söndürecektir
İnsana insan gibi baktığında_doğruyu eğriyi bildirecektir

duydunuz mu dostlarım,
veya gören oldu mu?
geçmiş ve geleceği
soran bilen oldu mu?
yazılarda, şiirlerde
yok eski güzellikler.

Bayramda koşarız dostu bulmaya
Eskiden yeniden haber sormaya
Küskünsek barışıp yara sarmaya
Şekerler tatlılar inan bahane

Akraba hısımlar bekler yolunu

Biz neresindeyiz yolun
Vicdanlar huzursuz
Bedenler tedirgin
Diller nankör olmuş
Haksızlığa susuyor
Vurdumduymazlık

Bir dağ olmak istiyorum
Binlerce metre yüksekliğinde.
Çakıllı patikaları,
Zor ve erişilmez
Zirvesi olan.
Tepesinde bulutlar,

Etiyle kemiğiyle yaratılmış beşeriz
Bir ağa bey dendi mi hemencecik şişeriz
Doğru denilen olgu nefsimiz elindeyken
Güzeli terk ederek kem peşine düşeriz

Elimiz çap işlerde gözümüz bilmem nerde

Güneş terk ederken Taşhan’ı
Hüzün tütsüleyen
Bir kızıllık çöküverdi
Issız bir adamın
Duygu yüklü adasına