Ünal Akbulut Şiirleri - Şair Ünal Akbulut

Gönül ihtiras ile aşamazsın o bendi,
Riyakar kuytularda bulur feleğin fendi.

Ömür mal-i hülyada beyhude mi tükendi.
O nigahında deva, bulunmaz ki menendi.

Gönlüme düşen sis dağılıyor bak,
Mısralar manayı derdest örüyor.
Meyledip dil cemre ile bahara,
Söz demlenip,üslubu lezzet bürüyor.

Çiçeğe can suyu verir kırağı,

Bırakıp gittin.
adının her harfine
adadım yorgun nefesimi,
tutkundum.
..
yutkundum.

Üç elif miktarı off çekip şimdi
Suzinak perdede titreyen kimdi
Hüzünkar gölgeler tende solarken
Bulut oldu kalem his suya indi.

İçlendik nihavend inlerken keman

Sürgün

Ne uğursuz zamandı; toplayıp tüm laneti
Taç eyledi vahşeti Kabil saltanatına
Tarihe kim bıraktı böyle ağır zilleti
Yazık, ıstırap düştü insanlığın bahtına

Önce mahsus selam ile öperdi gözlerimizden.
Dedemin her bir mektubu başka komşunun elinden,

“Hava soğuk buralarda, ısıtmıyor nankör soba.
Anneniz yüksük elinde yüz dikiyor yorganlara.

Vefasız! Acımadan kırdın gönül pulumu,
Her kapıya muradım gele attı, rast gele..
Koltuğuma kıstırıp sanki hayat yolumu,
İnadına yürüdüm şoseleri rast gele..

Hepayaz'a bağlandı gönlümde tüm hevesler,

Tenezzül dikeninden sakınıp parmağını,
Kibirle kaf dağının gölgesine saklanma.
Yükseğin safrasından düş ki; yücelsin yürek.
İnsan olmak muradı, tevazu olsa gerek.

Haylaz yanağında çiller misali
Kayısıya nispet eder her hali
Tomurcukla pembe çiçek visali
Tembel yaprak gölgesinde zerdali

Erik dalından düştün yuvarlanıp sırt üstü
Sapana taş topladın yakalandın suç üstü
Başına ne geldiyse müzevirin oyunu
Dayak dediğin ne ki bul gel çocukluğunu

Hep arkadaş kurbanı haylazlık ruh haleti