Koparsa başım ölemem
Başım babamdan yadigar
Koparsa yürek ölemem
Yürek de senindir Meme' m
Acırsa yerim bağ' ramam
Unutmuştuk çokça insanlığımızı
İnsanlığımızı anımsatan ölüme merhaba
Vurmuştuk eskiden ne kapılar
Kurmuştuk bizlere ne saatler
Durmuştuk içinde ne yaşamlar
Gayrı unutmuştuk insanlığımızı
Güneş büyüteç gibi izliyor beni
Şimdi akşam olmazsa herhal ölürüm
Daha demin çünkü İstanbulu öldürdüm
Ama nefsi müdafadır suçum yoktur
Öldürmesem o beni öldürecekti
Çünkü sade İstanbulda yaşamıyorum
Nerenden tutsam seni yine kendim
Sanki kan üzre damlayan kan gibi
Kaybettiğimde anlayabildiğim kalp
Ocakta kaynay suya yağan kar gibi
Nerenden tutsam seni yine kendim
Buzul camlarda soyunana bakan gibi.
Gala ölüyor mu hala
Hala mavi derken ala
Dalvador severken hala
Hala ölüyor mu Gala
bir çizimlik sevi
Bir ortabaharda kahrettim kendimi
En güzel vaktinde yaşamak ve ölmenin
Yağmurların en kuru bestelerini dinledim
Rüzgarın demir tokatlarına cevap verdi yüzüm
Cam cam bütün gün emzirdim sensizliğ
Uzundu sensizlik daha emzirirdim kuşkusuz
Yanımda olsan uzun kapasam gözlerimi
Bakmaya harcadığım vakti seni severek geçirsem
Kalbim hiç olmasa seninkini kullansam
Saçlarım olmasa hiç ne ellerim ne ağzım
Kendimle harcadığım vakti senle geçirsem
Bu Kaldırım Sokağında kaynarken insanlar.
Sokakta rastlasam düşünmediğime
İlkin ona mı bakarım yoksa onu mu
Kimbilir kimin sevdiğiydi ben düşünmeden önce
Sönünce yıldızlar gör olurdum
Kadınsa kör
Hemen anımsayabilirim kimleri sevebildiğimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!