Seni seviyorum demeyecem
Ama seviyorum Verda
Belki kaçtır lüzumsuz seviyorum
Ömür ilanımı veriyor gasteler
Ne kadar yaşayacağmı biliyorum ama
Kaçtır lüzumsuz yaşıyorum.
Öptüm yanaklarından, dudaklarım sende kaldı
Yanaklarınsa bende
Ben hiç dudaklarımı bilmezdim
Dudaklarım sende kaldı
Sevmeyi bilmezmişim dudaklarımı
Dudaklarım sende kaldı
Yaşamdır aslında en yalnızlığı insanın
Bir sevda ki kadınsız sevilir en güzel
Ve sevdayla sevilemeyen bir kadın
Kadınsız harfleri gibi gereksiz adımın
Burnumsuz soluduğum bir havanın
Ellerin karanfillerdeki kir
Kendine intiharlanır yüreğin
Kim ellerine bıçağını giyinir
Birden tüm yaşamınla ölürsün
Yaran üç yerinden yaralı ısırılmış
Karanfiller tüm gülleriyle öldü
Ellerime doğru sevdim seni
Ellerim yoktu ama anlıyordun
Yorgundum uzaktaydı ellerim
Senin de eksikti bir yanların anlıyordum
Güller vardı güllerle ilintili
Ama neden geçildi bu karanfillerden
Yüreğin üzre toz tutmuş Verda
Şimdi kimseleri sevme sakın
Sevdan da tozlanır bilesin bunu
Kalbimi söküp bez diye silesin
Korkma kirlenir eskir diye
Zaten kaçtır kullanmıyorum.
Geleceksen İstanbul'a gel yoksa hiç gelme
Yola çıkma ansızın gelme Paris'den
Yine kavak gözlerini dökme avcuma
Bulaştırma bana yeniden yüreğini
Bir ölü gibi korkuyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!