Pembe
dudaklarıma yapıştı
ve kanadı
içimdeki yıldızlar
üşüyen ellerimi yaktım
gözlerimi kapattım
Sonsuzdan beri
ufkumdan uzakları seçiyorum
neden bu tutukluluk
perspektifi var mıdır zihnime boylu boyunca uzanan kelepçelerin
Cepheden yeni döndüm
Bedenim ufku sorguluyor
uçabilir miyim
onbeş kilo fazlama rağmen
iki kanadım var
çelebi dedemden kalma
çırpabilir miyim
Evim sessiz
Odam sessiz
yatağım kapkaranlık
sen yine uzaklarda
biliyorsun ki sana açılan kollardan
sadece biri aydınlık
Gözlerin
Uzak diyarlardan deniz kokusunu taşıyor
Gözlerin
Yarama basılan tuz
yüreğimi yakıyor
Sus
eski nağmeler için
çınlıyorlar o küçük kubbede
sus
duymadan uyuyamadığım sesin
son perdeden de silinsin
Gökdelenler
şehrin bekaretini alırken
çocuklar yetim kaldı
tahta salıncakların yerini
gebe caddeler aldı
Yaşam bir üst yazı gibi
gözümün önünden geçip giderken
önce aşk ile hayat öpücüğü
ilk "yar"dım da denir
ardından nefes alan
ağlayan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!