Umut Beylik Şiirleri - Şair Umut Beylik

Bir inci tanesiydi
Denizin dibinde
Ulaşılmayacak bir güzellikti
Belkide,
Kar tenelerinin kar altında açmayan öfkesi
El değmemiş bir bahar sabahıydı

Sen her gece
Bir nehir yatağında
Haksız gülümseyişlerin serseri aydınlığısın
Uçsuz bucaksız sensizliğimin
Onurlu kanlarla sulanan
Vahşi efendi topraklarının

Bir ölünün
İçin için ağlamasıdır hasretlikler
Ben neredeyim,
Sen nerede
Bıkıp bıkıp yeniden sevişmeler başlar
Ayrılığın hasretine kahredici bakışlar

Mehtabın kızılımsı gölgesinde
Bir nar tanesi oluyor yüzün.
Asi bir yarına bayrak sallayan
Özgür bahçemin,
Yıllardır
Budanmamış hasretleri yaşayan

Bir sevda arayışı vardır
Bir çırpıda aşılacak olan
Ulu dağlar ardında
Ateş saçan fırtınalarla
Kutsal bir inanç yayılır sabaha
Nasılda uzar yalnızlığın

Güneş bugün çok uzak bir yerden,
Aslında
Benim olan bir yerden doğuyor
Bütün kızıllığıyla.
Ben yabancıyım bu kızıllığa
Hiç böyle bir öfke görmemiştim

Yüreğim ellerinde,
Sen bende kal.
Gitme!
Bu gidişi hayıra yorma!
Ey benim güldüğümde gülüşüm,
Ağaldığımda göz yaşım.

Ömrümün fügüran sahnesindeyim
Ne ışıklar,
Nede oyuncular var bu sahnede.
Karanlıklarda düşüyorum yollara
Sesimde ortak gölgeler var ardımda
Sonbaharı oynuyorum,

Arar oldum,
Kaf dağı ardında bir yalnızlık türküsü.
Tutturunca darmadağın kıyamet türkülerini
Yüreğim çarpar
Kıpır kıpır olurdu.
Anlayamadım ya,

Anlamını yitirmiş
Sözcüklerin başına koyuyorum adını.
Tırnaklarımdan süzülen kan damlası ile
Adına yeni yeni mısralar yazıyorum.
......................................
İşte o an ölüyorum.