Umut Beylik Şiirleri - Şair Umut Beylik

Bir başıma seninleyim
Uzak kıraç topraklarında
Uykularımı özledim
Sultansız bir rüyadan uyandığımda,
Gördüğüm son düşümde
Anadolum gibi

Bir hüzün ağacıydı gözlerin
Fırtınalar ardında dona kalmış
Kayıp bir gün vaktine uyanıyorum
Saklandığı yerden çıkıyor çocuk
Masmavi bir resim çiziyor gökyüzüne
Ve inci gözlerinde,

Beklediğim günü alacakaranlığın seherinde tutacağım
O gün geldiğinde
Yalnızlığım bir damla yaş ile
Süzülerek acıları terk eder
Özlemlerimin
Fahişe yalnızlığısın,

Bir dosta dost dedik
Gecenin karanlığında,
Özlenen yıldızları post ettik şafağın aydınlığına.
Unutmayı kaderden silerken
Unutulmayı dağlara mesken ettik.
Bir gece yarısı ansızın

Ölmüş akşamcının duası,
Sönmüş şehrin ışıkları.
Gece devriyeleri
Dert olmuş,
Yanık postuma.
Atmışken kendimi deniz kıyısına,

Hoşgeldin gecenin karası.
Şaşırdığıma bakma,
Biraz geç oldu
Alışmak zamanla belki
Dur!
Donuk bakışlarıma hemen kızma,

Sen Deniz kokuyordun,
Deniz sen kokuyor.
Dalgalarına her baktığımda
Hiç susmadı hep konuştu.
Hareketleri öyle anlamlı,
Öyle sakindi ki

Sisli bir gece karanlığı yüreğim
İki hasrettir içimde çağlayan.
Biri umudum umut olan, diğeri cebimdeki sevdalar
Birini güneşe bıraktım, birini sele kaptırdım.
Siyahtır artık rengim,
Karanlıkta parlayan...

Kirvem!
Dağlar serin bir yaz yağmuruna kucak açmış
Farkındamısın?
Gör neleri sevmiş
Bu güzelliğin tanrıçası.
Koynundaki bir tutam sevgiye,

Yaralandım yar,
Dost elinden hatırla.
Yıllar sonra yangın yeri külleri ile
Saklandığım mekanları avladılar.
Tabiatım ne ister
Ölmekse