Umut Beylik Şiirleri - Şair Umut Beylik

Eylül olursun
Günün ilk ışıklarında
Esen bir yel dağıtınca saçlarını
Çakır gözlerinle bak eylül sabahına
Bir damla suda boğulmak istesen bile
Gün gelir o damlalar bir deryayı andırır.

Mevsimlere dokunuyor,
Yüreğime gizlenen çocuk
Avuçlarımda kan ve yarınlara gebe umutlar
Bir şeyleri gizliyor bizden
Karanlık bakışlar.
Korku bir intikam yaratır,

Göğsümdeki soğuk terle
Yalnız bir limanda,
Seni düşlüyorum
Gelmeyen bir bahar aşkındayım.
Gözlerime yel değdi,
Seni özlüyorum.

Bir ben yenilmişim
Gecenin kollarina savruk gülüslerimle.
Kimler var şimdi,
Ezik düslerimde?
Yoklugunun kor ateslerindeyim
Seni özledim.

Her şiirime
Adını yazdım,
Parmaklarımdan kan aktı.
Boğumlanan genzimden,
Suretine eylemler taşıyorum.

Sahilde kimsesiz bir kentte
Karanlığa özlenen resimler çizen ihtiyar
Demir atmış hayalleri su başlarına
Ölmek onun için
Çizgi roman efsanesi,
Öldürmek ise gözlerindeki öfke.

Buğulu bir rüzgar esiyor yeniden
İçim burkuluyor sensiz
Haykırmak,bağırmak isterken
Kelimeler boğazıma düğümleniyor
Bir an nefessiz kalıyorum.
Ölüyormuyum yoksa,

Özlemini bana sakla
Yarınlar sende kalsın
Uyandır yüzündeki
Tebessümü,
Uzaklarda kalmasın
Eski mevsimlerdi

Ah çeken efkarımdır,
İnsanlar.
Baba dergahından
Umutlar veririm.
Bazen fitne olup
Pis kokanlar,

Unutulmuş bir kalıpta gözlerin
Neye derman
Avuçlarındaki acıma kokusu
Kapa gözlerini
Esmer bir torak kokusu gibi
Ağırlaşmış göz kapaklarında