Umut Şiiri - Yasemin Tanık

Koro halinde söylenen şükür ilahilerini duyuyor musun?
Yani yağmurdan sonraki yeryüzünün minik notalarını
Köhne karanlık ya da nadas değil ruhun
Sadece bir fırça darbesiydi senin yaşadıkların
Sen Edward Munch'un Çığlığı olarak gördün tüm tabloyu

Aydınlığı kalbinde imha ettikten sonra
Gönle mayalı çiçekleri bahçende ezmedin mi?
Tohumların ışıklarını gömdün, yaşam çehren ne olabilirdi ki?
Gecenin içinde ninni söyleyen böcekleri de fark etmedin
Pencerede açan gülleri nasıl görebilirsin ki...

Siyah pelerini giysin gece, sen renginden etkilenme,
Bırak yıldızlar dans etsin gözbebeklerinde,
Volta atsın akreple yelkovan biteviye,
Bak ne güzel makyajı akmayan gece ile gündüzün nöbeti
Sen yamaçlarından estireceğin rüzgarları giydir yüreğine

Umutsuzluk çelme takmasın ve burkulmasın yüreğin
Acılarına yama dik ve suretinde ömrünü kucakla
Sen yürü çünkü vadilerde tomurcuklanır en güzel çiçekler.
İnatla gülümsemeyi çiz yüzüne...
Güneş yağar kim bilir kış mevsiminde bile.