Uçurumun kenarında Şiiri - Yasemin Tanık

Yüreğimin rüzgarıyla haykırdım uçurumdan kendime
Bütün dallarım göç etmişti bedenimden
Bir kök kaldığımı bahar gelince anladım
Kelimelerim heyelana yakalanırken;
Örtülüyordu ve gündüzler yıkılıyordu gözlerimin içinde

Çıplak ruhları gördüm ve mağrurluğu gömdüm bir yerlere
Kambur ışığa yaslanan simsiyah sürüler dolandı günlere
Her rengi cüssesinde fark ettiğimde;
Kucağımda taşıdığım geçmişin sayfaları kopardım
Benliğimin türküsünü uçurumda göndere çektim.

Ben miydim simsiyah fotoğrafların karesindeki kız?
Cimri bakışlarla insana kıyafet biçen günler, dünlerde mi kaldı?
Dallara tutunduğum ve yamacına çıktığım hayatta,
Uçurtmalar uçurdum ve uçurtmaların dansını izledim gökyüzünde
Uçurumdan söyleyeceğim sözlerim var herkese,
Yaralı değilim bundan böyle..