Umman Gönlüm Şiirleri - Şair Umman Gönlüm

Önceleri hayatımda hep vardın.
Şimdi ömrümde bile yoksun.

Ölsem;
Sever miydin?

Önceleri özlüyordum.
Şimdi her gün ölüyorum.

Acı dolu, yıllarla geçirdik ömrümüzü.
Hepsi aşka ve vuslata dair acılardı.
Geceye çevirdik, aydınlık dolu gündüzü.
Çaresi olmayan, ayrılığı doğuran sancılardı.

Olan oldu, sanki bir kıyamet.
Üzüntüye gerek yok, duyulmasın nedamet.

Nasibi aşkta olan garip,
En ağır yükü taşımaktadır, haberi yok.
Nasibi hakta olan garip,
Çokta huzurludur çünkü seveni çok.

Mehter marşı misaliydi.
Aşka gelişin,
Bir ileri iki geriydi.
Çoğalırdı özlemin.

Çağ değişmiş, farketmez göndersen çine.
İnsanoğlu değişmiş,gömülmüş haberi yok, gölgeler içine.

Sus vicdansız, yüreğine çekil otur, ne fayda yaş on dokuz.
Gelse, erse de aklı aynıdır, ne faydadır, olmuşsa yaş otuz.

Vuslat adını anarken,
Nerelere gömülmüş, sevdam belli değil.
Çıkışın mucizelere konu olurken,
Meçhule binmiş, ne için öldüğüm belli değil.