Ümit Göksel Şiirleri - Şair Ümit Göksel

Seni halen seviyorum,düşmanıma tuttuğum kin kadar.
Ve azrail’ in geleceğini bildiğim gibi seninde bir gün geleceğini biliyorum, lakin bilmiyorum ne zaman?
Halen aynı dünya dayız,ne senin nede benim ruhum veda etti bedenlerimze.
Bunu bilmek bile haz veriyor bana,hayatta olduğumuz için ümit im var.
Yaşadığım süre zarfında hayatın yaşanmadığı taktirde inanılması çok güç mücize lerine tanık oldum.
Bir kez yaşadık,belki bir gün bir daha neden yaşamayalım?

İnsan ne zaman meydan okur haykırır
Ne zaman içini akıtır azgına geleni söyler
Yada düşünmeden konuşur aklına geleni
Kaybetmeyi göze aldığı zaman

İşte o zaman susmadan durmanda aldırmadan

Dün gece yine seni özledim.
Yasun yeşili gözlerini,gece gibi kapkara saçlarını,ilkbaharda yeni açmış bir papatya gibi kokan o kokunu özledim.
Özledim yasun yeşili gözlerinde,güneşin batışını izlemeyi özledim.
Geceler boyu hep seni düşündüm,düşündükce üzüldüm,üzüldükce ağladım,ağlarken gözlerimden akan yaşları silmeni özledim.
Herşeye rağmen ben seni herkezden,ben seni senden,ben seni kendimden bile çok sevdim.
Ben seni çok sevdiğim için özledim.

Gözümden yaş akar kalbimde sızı
İstesemde okşayamam o saçlarını
Umutsuzluk büyüyor bir dağ gibi içimde
Ya sen olacaksın hayatımda yada hiç kimse

Kelimelerle anlatamam ben bu sevgiyi

Beni benden aldın nerdesin söyle?
Zamansız başlayan bir yağmur gibi sevgini yağdırdın yüreğime.
Dolunaya tutulmuş bir kurt gibiydim,ismini haykırdım seni sensiz yaşadığım gecelerde.
Bazen soruyorum kendime,dalgalarını kaybetmiş bir deniz gibi sessiz ve bu suskunluk nie?
Yalnızlığa alışkınım ben zaten,ama alışkın değilim ihanete
Beni benden aldın nerdesin söyle?

Sana ne?
Seni sevdiysem bundan sana ne?
İçip içip ağladıysam kime ne?
Gecelere kan kustuysam
Hayata hep isyandaysam
Seni sevdiysem bundan sana ne?

Karanlık gecelerde ağladım durdum
Gözlerinin rengini çoktan unuttum
Şimdi görsen beni sen tanırmısın
Sana soruyorum ZALİM SEVGİLİ

Gittiğin günden beri yüzüm gülmür

Ö zleme sen sakın hasretle yanma.
Z amanı durdurur mutluluğunda bırakırım.
G özünden dökülen bir damla yaşa.
Ü mitsizce attıgın bir bakışa.
N eden olsam kendimi yakarım.

Sen karıştırıyorsun sevgiyi oyunla
Ne oyun olurum ne oyuncak sana
Çok sevip sevilmezsin pişman olursun
Vurursun başını hergün taşlara

Gözlerin yaşla dolar kalbin hep kanla

Buğlanmış camlara ismini yazıp mutlu olduğum anları tekrar yaşamak istiyorum.
Koşarken düştüğümde dizlerimden akan kanları görüpte acımadığı halde korkudan ağlayıp anneme sarılmayı,
yaralarımın kabuk bağladığında o kabukları acıyacağını bildiğim halde yolmayı özlüyorum.
Arada bir görsemde senide özlemiyor değilim.
Suyun bulanmamışını,ellerin kanlanmamışını.
Ah be şimdi gelsen yüzüne bakarmıyım,