Göl balığıyım
Adım sazan
Diplerde gezer bedenim
Gönlüm kibar nazenin
Kuyruğum nasıldır görmem
Yapraklarım yanıyor anne
Ayaktayım sallanıyorum
Düşmek için fırsat kolluyor bedenim
Üşümek için çok geç dondu içim
Yapraklarım yanıyor anne
Gözlerini Allah aşkına yor
Ellerini Allah aşkına
Bedenini ruhunu Allah aşkına yor
Ait olduğun bütüne kavuş
Ölmeden sarsın seni bu kor
Kızma sevdiğim suya kapıldım
Dağların yamaçların ardındaki su
Çalışıp çabalayıp ekmek kazandım
Alnımdaki sırtımdaki damlacıklar su
Her sabah kalkıp bir çay demlerim
Kadın dediğin,saçı gibi aklıda uzun olmalı,
Mütevazi,durgun deniz gibi olmalı,
Öyle her şeye karışan biri olmamalı.
Susmasını da, konuşmasını da bilmeli.
Ölümüne sevmeli sevince...
Her sene artar deliliğim
Bir yıl yeşil
Bir yıl kırmızı severim
Toprak olursa bedenim
Aldırış etme bilki
Kahverengi çekmiş yüreğim
O ki; şiirin/şiirselliğin nazenin buselerinden dahi incinen ses,gönül koyan bir incecik HAYIR'a,herşeye rağmen yeniden küllerinden doğan :)))
Mizacı ile müsavi bir zerafettir sesine ve gözbebeklerine yansıyan :)
Yüreklice değen her bakışı,bana güç verir canım hocamın,en ağlak an'ımda :) ...