Ülkühan Boz Şiirleri - Şair Ülkühan Boz

Hiç kimse düşünmedi,
Kurdun günlerce ormanda aç kaldığını..
Nice emekten sonra
Kırmızı başlıklı kızı, hemde

Büyükanneyi incitmeden yutan kurdu suçladık.

Meyhaneye gelmişti kara adam.
Herkes kara adam derdi ona..
Karaydı kaşı,saçı,gözü karaydı.
Üstü başı perişan….
Sanırlardıki tek derdi paraydı.
Dağıtmıştı yuvasını,

Otuz iki dişin birden dökülsünde güleme,
Gelmek istesende,benim dünyama geleme,
Sen sebepsin,yüreğimdeki çileme,
Ölmek istesende can çekişip öleme.

Gül bahçesinden güllerini dereme,

Sen vazgeçilmez tabiat.
Ben, kara,doru bir at.
Gezerim, hür, içinde,
İpsiz bir biçimde.

Savrulur yelelerim,

Tutunacak dalların olsun,
Bir tek dalın ben olmayayım.
Kırılırsam düşersin yarim,
Bahar sanma, narin hazanım.

Gidilecek yolların olsun,

Cebi delik gönlü hoş,
Serserilik ederim...
Bu dünyanın hepsi benim,
Bonkerliği severim..

Güler yüzlü insan benim,

Sen gittin,yüzüme bile bakmadı güneş,
Hiç kimseler olmadı yalnızlığıma eş.
İçtim sabaha kadar kahrımdan oldum keş,
O resminle sabahladım,saat olmuş beş.

Sen gittin,yüzüme bile bakmadı güneş.

Kış uykusundan uyanan böcekler gibiyim.
Sanki aylarca kuytularda uyumuşum.
Bir kış kadar olmasada ininde dinlenmiş.
Kraker gibi kırılgan kemiklerim bile güçlenmiş.

Gerinerek bakıyorum doğaya,çiçeklere.

Sevdiğini bulamadıysan
Hep bulduğunu seveceksin
Evde kalmak mı kız niyetin
Kimi göstersem hiç sevmedin

Kız kurusu derler sonrada

Seyfo abinin muhabbet kuşudur servet
Dolaşır kafesin içinde bir ileri bir geri.
Yemini suyunu verdin mi keyfine diyecek yoktur
Öter başucunda Seyfo abinin, görsen çıldırmış sanırsın.
Öyle öter ki karşı mahalle dinler.