bütün sarılmalar ablam kokardı
alaman şampuanlı yumuşacacık saçları dökülürdü
iki yanımdan boynuma...
bütün kırlangıçlar hep birden havalanırdı
elbette
dar sokak aralarına gerilmiş çamaşır iplerinde
ters yüz edilmiş kazakların içinden
çözülmüş ip artıkları değil
aralarından sızım sızım
zaman...
oy dağların başına akça bulut düşmüş derdinen
yekinmiş de doğrulamamış kervan yükü derdinen
hey dağlarım
kendi diliminen ağlarım...
bir akşamaltı
yağmur
uğunduruk kumar çiçeklerinde ful dam...
per gecenin
safran yıldızları ağlak...
bendim işte
dağları sırtına saplı
kendi kanadını kendi kıran serçe
kendi kırık kanadını kendi saran serçe
kendi kırık kanatlı serçeliğine kendi kırılan serçe
anladım işte
kanatsız kuşudum
kanatsız
gölgesine sığındım dal diye
döne döne ağaçların.
olaydım sarmaşık
her gün uzayan gölgelerin ayaklarına dolanırdı
sesini kısardı orta dalganın
türküler akardı kenarından
sabaha karşı tütünsüz
ve bitap
yani aç
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!