Nerde bıraktım sızını,
Oysa unutmazlığımdı seni
Acıları büyüterek sızlatmak.
Kendiliğinden di herşey
Sadece öylesineydi herşey
Heyhat!...kızkulesi de yok artık ,
Antik heykelbaşlari gibi mağrur ve mağdur,
Dalgaların yırtmaçlı kadınlarını arıyor şimdi....
Yok artık gençliğimin külah giymiş palyaço,
Çok şey kaybetmişiz maviden
Biraz yeşil biraz sarı
Bozkırdanda olur mavi ormandanda
Görmesini bil yeterki
Sevdadanda özlemdende olur ayrılık.
Köksalmasını bil yeterki.
Ölünce anlarız kirazın Kırmızı olduğunu
Göğün mavi
Çarşafın beyaz olduğunu
Sevmelerin İstanbulunda olmadığımızı,
Sanki,
Dün görmüş gibiyim
İçimde tarifsiz insan sevinci
Alanlar geçiyorum sokaklar caddeler
Yüzleri senin gibi ışıklı bulvarlar.
Gitmedi dönmedi kalmadı yaram,
Topraklansa da suya hasret bedenim
Yine yine yeniden yeşermeli hevesim…
Göğermeliydi
Kuşlar kadar hürdü
Bırakıp gitmiş terkedilmişlik
Hayalin altın sarısı
Gece yarısı parlak heyulalarda
amansız!
Sara nöbetleri gibi sararmada şimdi
Sıyrılıp gider hayat yakamızdan,
düşer elimizdeki son Gül,
sevdiklerimizi düşleriz son bir kez,
Ölürüz çünkü.
Maviliğinden birazcık alsam,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!