“Gitmek” var ajandamın son sayfasında…
İstenmese de,
Yapılan bir hatanın sonu başlatması gibi,
Yaşanmasa da,
Hissedilen platonik bir aşk gibi,
Önce karanlık bir sessizlik duydu,
Ardından, o sessizliğin içindeki karanlığı gördü…
Etrafındaki birçok insana göre güçlü sayılabilecek bir mizaca sahipti,
Ama şuanda kendisine, kendisi dâhil,
Kimsenin yardım edemeyeceğini biliyordu.
Yanlıştı,
Zaman değil belki,
Ama “an” yanlıştı,
Doğru olan kişilerdiyse,
Mekânın kendisi yanlıştı…
Her ağaçta bir dal,
Her dalda bir yaprak,
Ve her yaprakta bir hayat varsa;
Hayatın her dalında,
Bir ağaç misali güçlü,
Gitmekle kalmak arasındayım,
Bitmekteyim, sonlandırılmaktayım…
En imkânsız zorluklardan geçmek isterken,
İstemenin yetmediğinin farkındayım…
“-miş” gibi insanların arasında,
Sözüm, dilim sustuğunda,
Yazım, kalemim durduğunda,
Aşkımsa, yaşamayı bıraktığımda bitecek...
Şimdi söylüyorsa dilim,
Yazıyorsa hala kalemim,
Bir Seni hatırlıyorum şu anda,
Bir de giderken bıraktığın acıları…
Neydi gitmeni gerektirenler?
Neydi kalmanı engelleyenler?
Sorularım arttıkça beynimin odalarında,
Uyan dedi bir ses…
Ve ben yine gidiyorum…
Korkar oldum düşlemekten,
Ama ben uyumak istiyorum…
Karanlığın gücü, aydınlığın masumiyeti gibi
Zamanın sonsuzluğu, yerin sağlamlığı gibi
Bahçendeki kuşun yavrusunu beslemesi gibi
Olmuşun bitmişliği, ölmüşün çaresizliği gibi
En zor kolaylık, en derin uçurum gibi
Uzağımdaki en yakınım gibi
-
Zeynep Çınar
Tüm Yorumlarmerhaba,ben bir ihtimalin ağıdı isimli dereceye giren şiiri yazanın adının uğur yılmaz olduğunu biliyorum acaba sen o musun yoksa isim benzerliği mi?