Uğur Yılmaz Şiirleri - Şair Uğur Yılmaz

Artık yazmıyorum,
Yazmak mı istemiyorum,
Yazamıyor muyum bilmiyorum…

Bildiklerimin bilinmeyenleriyle boğuşurken soğuk yaz sıcağında,
Ne yazasım var sana,

“Yazık” diye başlayan,
“yine” diye devam eden cümleler artmakta…

Sürüler çoğaldıkça, karga ve koyun misali,
Ciğersiz yürekler, yüreksizler artmakta…

Işığında saklı bir ay misali,
Durgunlaştırdın hırçın kalbimi…
Özlemeyi düşünmezken hiç kimseyi,
Çıkaramıyorum aklımdan gözlerini…

Zaman mıydı yanlış olan,

Zamanın az,
Mevsimin yaz,
Elimde saz olduğu bir dönemde…


Kalbimin boş,

Hüzündür ölümün diğer adı,
Zor gelir insana almak o tadı,
Küçükken uzak, büyüdükçe yakın gelir,
Yine de benliği anlamak istemektedir…

Zamanla öğrenecektir anlamını hayatın,

Bu akşam başka…

Ne gelen var beklediğim uzak kalabalıklardan,
Ne de soran baş harfini unuttuğum adımı hatırlatan…

Bu akşam başka…

Karanlığın kasvetine özgü acılarım var yüreğimde,
İşlenmemiş cinayetlerin katili gibiyim.

Sen güllerin kıskandığı beyazsın,
Ben aydınlığın bittiği karanlık gibiyim.

Yine Seni düşünüyorum Senden uzaklaşırken,
Ve beni düşündüğün anları hayal ederken...

Birçok zorluktan geçmiş olsam da,
Her gidiş atıyor beni Sensizliğin kollarına...
Oysa ben sadece Seninle olmak istiyorum, Seni istiyorum, sade Senli yolların ortasında...

Vapurları bilir misin?
Ardında köpük köpük yollar bırakan…

İnsanları bilir misin?
Ardında nemli yaşlı gözler bırakan…

Şu anda gidiyorum…
Giderken yanıma sadece gölgemi alıyorum…
Sendeki izlerimi bırakmak isterken sana,
Bendeki izlerinden kopamadan gidiyorum…

Başlatamadan ve bitirmeden gidiyorum,