Uğur Yılmaz Şiirleri - Şair Uğur Yılmaz

İnsan yaşarken anlamaz yaşadığını,
Nefes almanın mucizesini,
Görebilmenin esrarını…

İnsan yaşarken anlamaz işte,
Yaşadığı her sağlıklı günün,

Seni anlatıyor dinlediğim bütün şarkılar,
Uğramasa da Sana bazen yürüdüğüm yollar,
Beynimde sadece “Sen”li cümleler var…

Seni soruyor kulaklarım duyduğu bütün seslere,
Ve Sensizliğin korkusunu yazıyorsa kalemim yine,

Hızlı yaşayan yavaş bir insan düşün,
Ya da karanlık bir gün doğumu,
Fark nedir aralarında bugün ve dünün,
“Ben nerdeyim” dediğin hiç oldu mu?

Yüreğim bir ay şimdi;

Güneşli, açık havalarda,
Yalnız bir akşamüzeri ve yalnızlık üzeri,
Mavi gökyüzünde aslında hiç yokmuş
Ya da hiç olmayacak gibi,

Kimse bilmiyor ki,
Sakın söyleme…
Anlamazlar zaten,
Sen anlatabilsen de…

Çok konuştum zamanında,

Uyanmak gecenin en uykulu saatlerinde,
Ve bölmek rüyalarını en güzel yerinde,
Yalnızca sesini duymak için sevdiğinin belki de,
Ya da gönderdigi hayali öpücüğü yanağında hissettiğinde;
...
..

Hayallerini yıkanlar olacaktır,
En zor günlerinde,
Yalnız kalsan da bir köşede,
Yüreğin, başını dik tutacaktır…

Gücünü yitirecek düşeceksindir de,

Zor olsa da Senden ayrılmak,
Geçmese de zaman ne kadar çırpınsak,
İstesek, ağlasak, Allah'a yalvarsak,
Yine Sana döneceğim, biliyorum...

Unutmuş olsam da tüm bildiklerimi,

Bir bulutun içine saklanmış yağmur taneciği,
Yavaş yavaş inerken arkadaşları yeryüzüne,
Kalmak ister zamanı gelince ineceğini bile bile…

Bir bulutun içine saklanmış yağmur taneciği,
Ömrü kısa olan uzun bir yolculuktur inişi,

Seni gördüğüm günden beri,
Ne uyku girdi gözlerime,
Ne gözlerim bakar oldu sensizliklere…

Seni duyduğumdan beri,
Konuşamıyorum kimseyle,