Ufacık dünyam Şiiri - Feyzullah Evcil

Dünyam vardı
Ufacık mı ufacık
Garip yüreğimin sığacağı kadar
Zeytin ağaçları vardı yamaçlarında
Yılgınlar açıyordu her yerinde
Sarı renkli.
Kıyılarında zanbaklar vardı rengarenk açan
Şahinleri vardı gökyüzünde süzülen
Yeşili örtmüştü
Ufacık yüreğimdeki yaraları
Bahar gelmişti yüreğime
Şebboylar ekecektim kıyılarına
Ocağında tüm acılarımı yakacaktım
Küllerini de gömecektim toprağına
Bakınca masmavi denizler görecektim
Konuşacaktı yüreğimle
Derinlerindeki mavinin anasıdeniz kızı.
Martıları şarkılar söylecekti yüreğime
Oda konuşmayacak,söylemeyecek
Kaybolan yüreğime sessizce ağıt yakacak
Yanan yüreği.
Bir tezenesi vardı yüreğimin
Böğrüme en tatlı nağmeleri aktaran
Yırtılacak, yaralı çünkü
Takılacak tellere
Kopacak ve ikiye bölünecek.
Lal olacak tezenenin sesi yüreğimde.
Turnaları gelemeyecek selam için
Semalarda uçamayacak yüreğim
EDERLEZİ'ye gitmek için.
Bir tutam sevgisi vardı
Yaşamak için
Şimdi o da yok oldu.
Vaktini bekliyor ufacık yüreğim
Toprağa gömülmesini bekliyor
Ederlezi'sine kavuşmak için.

30 mayıs pazartesi 2011