Karınca kanadına sığdırdık öykülerimizi
Kısacıktan
Küçümen
Parlak ve sığ
Tutuşan yürekler kor kor
İki yalnızlık bir eder dedik
İki bakış ta
Haber sormadık birbirimize
Kim ne yapardı
Kim ne ederdi
Sevdamızın nakşedişini yazdık
Sözlerimiz ipek
İki nefes ve bir tığ
Zor
Kanadını işlemek karıncanın
Şu koca zamanda
Koca yaşamda
Bir kısacık an
Külliyeyi iğneledik yakasına feleğin
Sığdı kanadına vallahi
Kısacık bir ömürdü kanatlanan
Uçtu ve gitti karıncalarımız…
11 Nisan 2014 Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 10.4.2014 18:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Necip Özmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/04/10/uctu-ve-gitti-karincalarimiz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!