Türklerin Şanlı Aşkı 2 Şiiri - Hasan Bel ...

Türklerin Şanlı Aşkı 2..

Yüreklerde bir volkan, sönmeyen ateşimiz,
Anadolu toprağı, Türklerin Şanlı Aşkı,
Zorluklara dayanan, çelikten irademiz,
Al bayrağa adanan, Türklerin Şanlı Aşkı.

Altaylardan Viyana, uzanır kollarımız,
Çağlara hükmeyleyen, bizimdir yollarımız,
Nice diyarlar gezen, atların nallarıyız,
Destanlara sığmayan, şerefli yıllarımız.

Yıkılsak bile yerden, doğrulur kalkarız biz,
Küllerinden yeniden, devleti kurarız biz,
Zalimin karşısında, dimdikçe dururuz biz,
Hür yaşamak uğruna, canları veririz biz.

Vatan toprağı için, can veren yiğitleriz,
Boraltan köprüsünde, ağlayan şehitleriz,
Ayazında dağların, açan kır çiçekleriz,
Bu sevdaya baş koyan, korkusuz neferleriz.

Malazgirt ovasında, parlayan kılıç benim,
Çanakkale ufkunda, yükselen inanç benim,
Haksızlığın önünde, dur diyen direnç benim,
Gariplerin derdine, aranan ilaç benim.

Nil kıyısından Tuna, eserimiz bulunur,
Semerkant medresesi, ilimle bizde onur,
İstanbul fethedilir, yeni bir devir konur,
Adriyatik suları, bizlerden haber sunur.

Akdeniz sularında, korku salan leventler,
Oruç Reis ardında, nice yiğit serdenler,
Enginlere açılan, yelkenlidir gemiler,
Hakkı tutup kaldıran, kahraman nice erler.

Kırım’da Tatar benim, Kerkük’te Türkmen’im ben,
Kaşgar’da Uygur benim, bir ulu çınarım ben,
Aynı kökten dallanan, nice gül, baharım ben,
Tek yürekte birleşen, kopmaz bir cevherim ben.

Kul Hasan’i der ki bu, sevda bitmez tükenmez,
Gönüllerde yaşayan, bu ateş asla sönmez,
Hak yolundan ayrılan, iflah olmaz, hiç gülmez,
Türk’ün şanlı aşkını, kimse kalpten silemez.