Türkan Sezgin Şiirleri - Şair Türkan Sezgin

gittin!
baka kaldım kımıldamadan arkandan
zerzeniş lerine çok aldırmazdım
güler geçerdim her seferinde
bilemez sin...
bu şiirim gerçek ve delice

Gökte uçan kuşlar kadar özgürsün biliyorum...
Ve çaresizsin biliyorum...
Gerek yok birşey söyleme sus...
gözlerinden herşeyi okuyorum...
Kayalar gibi acımasız donuk sert
görüntün...duygularını gizliyor..

ben den sana yar olmaz
anladım çok geç olsada
çok anlatmak istemiştin
kafama vura vura
şimdi anladım çok geç olsada.

şu evrende
bir nokta kadar da olsa
haçmim var
ve bu kapladığım yeri
hiçbir canlı sahiplenemez
çok kişi beni bilmeyecek

Nasıl bir huzur bu yağmur
yıkadın içimi dışımı ruhumu
mermer soğukluğunda duruşumu
nasıl huzur verdin bana anlatamam
kelimelerin yetmeyeceği kadar
toprağın kokusuna karıştı bütün sıkıntılar

Dert ortağım yine baş başa kaldık
şu ana kadar ne sırlar paylaştık
iyisi kötüsü yok anıların
yine senin leyim can arkadaşım
bugün istersen bir değişiklik yap
anlattıklarımı sen bana anlat

Bu yürek benimdi
Bu sevdada benimmiş
Senin hiç olmamış belliki yar
Aldım ellerimi dualardan
sardın sarmaladın beni kendine sakladın
unuttun sonra başka baharlarmı aradın

Duvarımda ay resmi var
Duvar kağıdına gölgesi düşmüş.
Çiziyorum kenarlarını
Boyuyorum duvarı
At yapıyorum
Dörtnala koşuyor

Basit cümleler kuruyorum ki
herkes anlasın
evren birbirini kucaklasın.
baba ağaçlardır yolu gösteren
sımsıcak toprakana tohumu yeşerten
gökyüzü dört gözle fidanı gözler.

Bu sabah güneşin eliydi okşayan saçlarımı
Gözlerimi kapadım sessizce
Anılarımın kapısını açtı elleri
Yine o ıslak mazide dolaştım
Devinimlerimizin son günleri anımsadığım