Gölgesiz Gece
Gece yine gölgesiz yine sessiz
Bir ben miyim uykusuz
Boğumlarına hıçkırık dizmiş akrep düşüncelerim
Kafdağı kadar uzak bir vuslatın esiriyim
Ve umut yüklü düşünceler boyun büker
Oturur bir köşeye
Gölgesiyle konuşur
***
Hani der vuslat vardı bir kanarya sesinde
Bir beyaz gül açacaktı mevsime inat
Gönül bu alı da bulur balı da
Gezer çiçek çiçek durmayı bilmez
Bazen bir yaprakta bazen çalıda
Bulur sevdasını sarmayı bilmez.
Dağlara taşlara söyler derdini
Gönül düşer mi güzele
Güzel gönül vermeyince
Gönül bilmez bir yad ele
Gönül ile gitmeyince.
Sevda derler asırlardır
Bu nasıl güzellik ah nasıl baktın
Yürümen doğuştan yosma Gülişan
Gördüğüm her yerde canımı yaktın
Beni görünce gül susma Gülişan
Estikçe salınır eteğin yelle
Gülbenaz
Gülbenaz’ın bahçesi vardı
Her sabah kalkar
İçine çekerdi toprak kokusunu
Sonra bir küçük çapa elinde
Bir kez bulabilse ölüm gelmeden
Ararım gönlümde seni göremem
Tadın alabilse, bu garip beden
Ararım gönlümde seni göremem.
Yalnızlık uçurum, gece düştüğüm
GÖR LEYLA
Elinde bir ayna saçın tararsın
El âleme neden aşkı sorarsın
Ben burdayken halâ beni ararsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!