Turgut Çakır Şiirleri - Şair Turgut Çakır

Yalanın dünyasında dönersen
Döner dolaşır seni vurur
Acısı kalbine oturunca
Kar dağında bulursun kendini

Derdine derman bulabilirsen

Ne kadar cefa çeksem de incinmem
Güzelliğin üstüne söz söyletmem
Yadellere gitsem seni unutmam
Dost dost diye inlerim ardından oy

Tanrı yolundan ayırmasın beni

Ben senin gibi düşünmek zorunda değilim
Bu nedenle yolumda durma
Ya kendine bir yol bul
Ya da kendine bir yol aç
Eğer bunları yapmam diyorsan
Yolumdan çekil

Dudaktan kalbe uzanan sevgi olunca insan ağlamaz mı?
Sevmek için güzele aşk şiirleri mi okumalı?
Kırışmış bir alın, küçülmüş gözler yürek yakmaz mı?
Yakar, hem de öyle yakar ki çığlık atarsın gece gündüz.
Ağlarsın gizli gizli.

Hava karardı
Gökyüzünde gri pembe renk oluşunca
İnsanlar kaçışmaya başladı
Gök gürledi şimşek çaktı
Ve dolu yağdı
Dere yatağı taştı

Üf! Hava karardı
Gri kırmızı renge boyandı
Yağmur havası var
Belki de dolu yağacak derken
Dolu iniverdi gökten

Dünyanın soylu güneşi
Ne güzel dokumuştu özümüzü
Ne güzel açmıştı leylaklar
Ne güzel erguvan çiçekleri
Bu çiçekler arasında doğmuştu
Dünyanın soylu güneşi

Sevda ateşi yanınca
Aşk kapını çalar
Sevincin dağ olur
Kekik gözlerin coşar
Mutluyum diye haykırırsın
Dağlar ovalar seni dinler

Şiir aşktır
Denizdir
Okyanustur
Uzaya giden katarlar gibidir
Sonsuza dek gider gelir
Aşkın sesidir

Kahverengi gözlerin
Şu gamze bakışların
Çekik kara kaşların
Benzer bizim Elif’e

Oy Elif’im Elif’im