Turgut Çakır Şiirleri - Şair Turgut Çakır

Of oof!
Seni seviyorum güzel Bilecik
Altın güneşini severim anam

Vay vay anam Bilecik

İnsan doğar, yaşar ve ölür
İnsan ne doğduğu ne öldüğünü bilir
Ama yaşamayı...
İşte önemli olan bu değil mi?
Acaba herkes gerçekten yaşıyor mu?
Beyefendi çok iyi yaşıyor

Berbat ettik sevgiyi
Güneşi
Irmağım akarken aynada
Saçlarını görüyorum
Söğütler salkım salkım eğiliyor suya
Güneşi alırken avuçlarına

Sana Aşık OlanYaşadığın benim hayatımdır
Zor gelince bazen fırtına gibi estiğin soğuk günlerdir
Kalbimin derinliğinde akan gözyaşındır aslında
En çok acı çektiğim o andır
Üzülsen de aşkın ayak sesleridir zihninde
Aşk nedir bilmeyenlerdir bir şey söyler kendi kendine

Sevda ateşiyle yanıyorum desem
İnanır mısınız bana
Siler misiniz ellerinizle
Gözyaşlarımı
Seni sevmeden önce
Aşk nedir bilmezdim

Memleketim,misket misket kokan memleketim
Duygusal insanların beyninde güneş
.............................................................
Tozlu çınarların öpüştüğü yerde
.........................................
Sevişmeler sıcak gecelerde

Bakıyorum ardından giden geminin
Ağlıyorum derdimden derdimi bilen yok
Dinliyorum hüzün dolu sesini
Bakıyorum ardından giden geminin

Baharın tadı mı kaldı gidince

Başına bağlamış allı güllü basma
Gelin başörtünü pencereye asma
Allı gelin örtüm var diye kasılma
Sevdiceğim gelin gider ben neyleyim

Aman yandım aman sevdiğim gidiyor

Ak güvercin gibi yüreğin aktı
Ne oldu da birden karardı güneş
Güvercinin uçtu evine gitti
Bekledin doğmadı ruhuna güneş

Bekle bekle gelir ayın güneşin

Gideceğim bu ellerden
Beni seven kimse yok
Bıktım onların dilinden
Bıktım ısırgan otundan

Gönül yeli esmez oldu