Dudaktan kalbe uzanan sevgi olunca insan ağlamaz mı?
Sevmek için güzele aşk şiirleri mi okumalı?
Kırışmış bir alın, küçülmüş gözler yürek yakmaz mı?
Yakar, hem de öyle yakar ki çığlık atarsın gece gündüz.
Ağlarsın gizli gizli.
Hava karardı
Gökyüzünde gri pembe renk oluşunca
İnsanlar kaçışmaya başladı
Gök gürledi şimşek çaktı
Ve dolu yağdı
Dere yatağı taştı
Üf! Hava karardı
Gri kırmızı renge boyandı
Yağmur havası var
Belki de dolu yağacak derken
Dolu iniverdi gökten
Dünyanın soylu güneşi
Ne güzel dokumuştu özümüzü
Ne güzel açmıştı leylaklar
Ne güzel erguvan çiçekleri
Bu çiçekler arasında doğmuştu
Dünyanın soylu güneşi
Sevda ateşi yanınca
Aşk kapını çalar
Sevincin dağ olur
Kekik gözlerin coşar
Mutluyum diye haykırırsın
Dağlar ovalar seni dinler
Şiir aşktır
Denizdir
Okyanustur
Uzaya giden katarlar gibidir
Sonsuza dek gider gelir
Aşkın sesidir
Kahverengi gözlerin
Şu gamze bakışların
Çekik kara kaşların
Benzer bizim Elif’e
Oy Elif’im Elif’im
Dost diye bağrıma bastım
Gönlümde derin bir yara açtı
Oysa o benim gölgemdi
Bana her zaman arkadaş olacaktı
Ona çok inanmıştım
Benimle konuşurdu
Bahar şarkılarında duydum sesini
İnliyordun derinden derine
Gün gibi ağlıyorum sesini duyunca
Gel diyorum gelmiyorsun sevgilim
Gel diyorum gelmiyorsun sevgilim
Öldüm öldüm öldüm sonra dirildim
Peygamber güneşi doğdu beynime
Yıldızlarım yağdı dünyam ışıldadı
Seni gördüm seni dünya güzeli
Efsane dirildi tabut kırıldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!