Turan Yükseloğlu Şiirleri - Şair Turan Y ...

Bilmezler mi ki suçlarını?
Hepsi unutmuştu Allah'ını
Aldılar mazlumların ahını
Gör işte çıktı aheste-aheste

Aslında al birini vur ötekine

Amacınız çıkarmaksa şayet, çıktım çileden.
Bıktım kumpastan, örtbastan, iftiradan, hileden.
Parelel, montaj, şantaj, hep bana diyenlerden
Kendi yapıp, yaptı deyen suç düzenleyenden.

Aç kalbini sönsün aşktan alevim,
Yandıkça sürekli ahım alırsın.
Harı sönse bile harap can evim,
Dokunma kor közüme sen de yanarsın.

Her güzelliklere örnektir derdim,

Güler misin ağlar mısın?
Bilim-ilim gelin de görün
Toplar, çarpar böler misin?
Saçını-başını yolar mısın

Bilmediğin ne kaldı sevgiden başka?
Nedense sevgimi öğrenemedin
Sen nasıl bir kulsun ki bağladın aşkla
Unuturum belki de görmesem keşke.
Alev sardı her yanım söndüremedim.

Ailede geçimsizlik,
İnsanlarda sevgisizlik,
Gücendirir ilgisizlik,
Hele bir de işsizlik

Ormandaki ıssızlık,

Sevmek, sevilmek, gülmek, gülümsemek varken,
Ağlamak, ağlatmak, savaşmak, savaştırmak,
Hırs, kin, intikam, kavga, kıskançlık, senlik-benlik...
Hikmetinden sual olunmaz ama, bunlar neden?

Bu da mı doğanın dengesi, yoksa bunlar da neyin nesi?

Dağlarımızın nakışı
Çaylarımızın akışı
Vatan sevdalı bakışı
Esirge yüce Yaradan

Mesafe uzaklıkta mı? Fedakârlıkta,
Çayını bile unutursan soğumakta,
Gözden ırak, gönülden de ırak kalmakta,
Hatır sormak bile sevgiyi korur.

Mektup yaz, ya da ara, yarına bırakma,

Başını çevirsen karşılaşırsın binbir sorunlarla;
Sendekini yok farz etsek bile, çoğu dost bildiklere;
Bir dokun hele; bin ah işit, ağlarsın sonunda...
Şükredersin haline; dar-virajlı, bol zikzaklı yolunda...
Çoğu ya dışlanmış, ya haşlanmış, itilmiş, kakılmış görürsün.