Turan Yükseloğlu Şiirleri - Şair Turan Y ...

Bir tek yönüyle bile canavar yanında hiç kalır,
Pençe, diş, nedir ki, gücünü asıl akıldan alır,
Şayet iyiye kullanırsa dünya cennet olur,
Kötüye kullanırsa tabiat bile ölür, yok olur.

Dünya'da İnsan sadece benim, diğerleri bana köle diyenler var
Bana hizmet etmeyenler ise insansı hayvanlar, varsın ölsün diyorlar
Acımadan öldüren, yakan, yıkan, asıl insan görünümlü o canavarlar
Kumpas kurarlar, fırsat yaratıp, taş üstünde taş bırakmazlar.

Bu günü insan hakları günü imiş.
Canilikler, hainlikler, çökmeler, ne ararsan var.
Hak-hukuk-adalet insanlık kayboldu,
Öyle kayboldu ki, aransa bile bulamazlar.
Hayvanlarda var insanlıkta olması gereken vasıflar.
Arap baharı ile başlattılar,

Falanca; güzeldir çirkindir dememeli,
O falanca insan ise, iyi-kötü demeli.
Asıl güzellikler yüzde değil özdedir.
Şayet insan ise, ölse bile methetmeli.
İnsanca öldüğünü bildiğin halde kemsen,

Ölümün de oyunla karşılanacağını görecekmişim meğer !
Kafayı mı yediler, yoksa elle gelen düğün bayram mı dediler !
Ne kadar kısa kalsa da ömür aslında yaşamaya değer.
Dünya gördü İtalyanları, sokağa çıkamadan balkonda eğlendiler.

İnsan denince akla gelir,...yaratılmışın en başı...
Hayvanların silahı, tırnakları, zehri ve dişi iken
İlk başlatan insandır; patlamalı silahlarla savaşı...
Hele bir de tuzaklı, silahlanmadaki yarışı var ya;
İlahi görevin hayvanlara geçtiğidir ilmin yorumu.

İ
İnsan katlederlerken tekbir getirmekte,
Allah aşkına Müslümanlık bunun neresinde?
Kestiği insanın başı ile top oynamakta…
Müslümanım der ama, şeytan var içerisinde.

İnsanlık hâli, benim gibi düşersen dara,
Kapanmaz muhanet dostuyun açtığı yara.
Ya sonra;
Varsın kaybetsin seni, sen kurtuldun ya.

Ölümün de oyunla karşılanacağını görecekmişim meğer !
Kafayı mı yediler, yoksa elle gelen düğün bayram mı dediler !
Ne kadar kısa kalsa da ömür aslında yaşamaya değer.
Dünya gördü İtalyanları, sokağa çıkamadan balkonda eğlendiler.

Nasıl bir iç alemim var ben de anlamış değilim,
Toz-duman, boran-fırtınam, gül-gülistan,
Çocuk, büyük, erkek-kadın, ben neyim?
Sevdiklerini yere çarpan bir deli miyim?
Ben aslında ne oyum, ne de buyum;
Kıyıda-köşede kalmış bir avuç insanlıyım.