Turan Yükseloğlu Şiirleri - Şair Turan Y ...

Dünyayı aklında tutan Bu Mütevazi
Böbürlenmez, kibirlenmez biridir
Anlatmaya yetmez ne kalem ne yazı
Bu insanları öldü sanma, şanı hep diridir

Sinop’ta gördüğüm bir heykel...
Heykelde fener tutan bir el ,
Bu heykel Romen Diojen'miş.
İnsan içinde insan arıyormuş.

“Şehit olmuş; “demek bize çok kolay…
Ailesi için tarifsiz acı bir olay.
Allah kimsenin başına vermesin;
Sebep olanların yüzleri gülmesin.

Tebriz, Bakü, Kerkük daha nicelerinden;
Tanıdık gelir görgülerinden türküleri ezgilerinden
Kilimlerindeki nakışlardan, tanıdık gelir evlerinden...
Yanaklarından, saç, göz, ve ten renklerinden,
Hemen tanırsın, bulgurundan, aşından, yemeklerinden,

Bugünün tekrarı yok,
Gelecek günlerin çok,
İster aç, istersen tok,
Yaşadığın gün o gün.

Unutma düşman haldan hiç anlamaz.
Ne kadar yalvarsan da seni duymaz
Kim bilir ki, seni ona nasıl anlattılar?
Yargısı-hükmü kesin, seni dinlemez.

Bir millet bu kadar hiç aldatılmamıştı
Dolduruşa getitilip böyle hiç savrulmamıştı
Hamdolsun, inşAllah, maşAllah ile avutulmamıştı
Mankurtlaştırılıp bu kadar hiç itilip kakılmamıştı
Gidişatımız hayra âlâmet değil, Allah kerim.

İnsan hayvanlaşır, hayvan insanlaşır ise,
Çarpıklık olusur ve bulaşır, işler karışır
Tam da bugünler olur, kimi ölür, kimi kalır
Cezalısın, dur demez Yaradan bu gidişe

İstanbul’da adalar tam bir mozaik,
Kimi muhafazakar, kimi sarhoş, kimi ayık,
Kimi Müslüman kimi Hristiyan-Musevi,
Müzik sesleri, kimi arabesk, kimi mesnevi,
Kimisi yarı açık-saçık, kimisi de kapalı,

Boğazdaki renk türünü bilirsin;
Sensiz gitmem gündüz tatsız orası…
Mevsimi geldi gelirsen görürsün…
Depreşir onulmaz, gönlüm yarası.