Şimdi eski resimler, hep cansız duruyor
O gülen gözler, neden mağrur bakıyor
Baktığımız resimlerden, kaç kişi yaşıyor
Sevdiğimi alan yıllar, beni de götürün o yere
Neden düştün peşimize böyle çok mutluyduk
Gelecek yarınlardan bir hayli umutluyduk
Yoksa biz Tanrının bahtsız kulumuyduk
Yarimi es geçseydin ne olurdu azrail
Şimdi pamuk bedeni musalla taşında
Bir garip olurum sonbaharlar çalınca kapımı,
Seninle biz;
Sonbaharın ekim ayında tanıştık
Ekimler benden bir şeyleri alıp götürdü
Ben çok sevmiştim seni,
Hiç kaybetmiyecekmiş gibi
Issız boğucu bir güz akşamı
Ay vuruyor yüzüme bir tek ben habersiz
Yanağımdan süzülür hasret yaşları
Bedenim kalabalıklarda şuurum kimsesiz
Duydum ki geri dönmüş
bunca yıldan sonra
Ben miydim boynunu bükmüş
acep kimde sıra
Şimdi yollara düşüp
hoş geldin mi demeliyim
Birdaha çalmam kapını,
Anmam adını
Silerim anıları,kor olur ateşlerim
Sorma ne haldeyim,neylerim,
Sana ne ağlamışsam!
Terketmişse sevinçlerim
Kim var ki hep gülen,
Doğumdan ölüme
Kim var ki gece gündüz,
Baharlar elinde
Gün gelip acı çekmek,
insanlığın özünde
İsyan çıkartmış gönlüm
Elinde pankart sokaklarda
Sonunda kaybettim davamı
Seni sevmek yasaklarda
Bir hücre cezası aldım
Ömür boyu sensizlik
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!