Tunahan Ermihan Şiirleri - Şair Tunahan ...

Farklı bir tarzın vardı
Sevinçliydi sanki hüzünlerin
Bıraksalar belki havalanıp uçacaksın
Dokunsalar büyüsü bozulacak belli ki
Kelebek kanatlı dostum...

uykusuz bir gecenin sabahıydı,
bulutlar toplanmıştı, hepsi karaydı.
bir matem vardı, birileri ağlayacaktı
ve sonuçta bir yerlerde bir sevda bitecekti!

çisil çisil bir yağmur başladı sonra,

Tükendi gözlerimdeki son ümit
Dallarımdaki bülbüller öldü
Hazan bir mevsim çöktü ömrüme
Sokakta kaldı yüreğim
Yalnızlıkların en kötüsünü yaşadım
Çöllerde susuz

Ve gidiyorsun.......
Çığlıklarla girdiğin hayatımdan sessizce
Kızıyorum artık limanına küsen gemilere
Ayrılık acısını bilmedikleri için
Siliyorum gözyaşları’ mı mısralarımla
Her şey isyan ediyor “güvenmiştik” diyorlar ona

Ne zormuş arkada kalmak dostum.
Kaldığın noktada boşlukta kalmak
Çoğu zaman sessizce derinden ağlamak
Canım deyip sarılamamak
Tavlada çift atamamak
Çağrılaşmana kızamamak

Sen masumiyet abidesi beyaz papatyasın
Ne yaprağının haberi var kokundan
Ne de dalının seninle açılan sevda fallarından
Sen papatyayken ben hep çöl çiçeği kaldım yanında
Oysa benim haberim vardı dikenlerimden
Tepemde uçuşan akbabalardan ve sıcaktan

Yollarına düşeceğim ama şimdi değil
Güller kanayıp gönüller kuruduğunda
Belki de sevdalar elveda deyince dünyaya
İşte o zaman ahh diyeceğim sana

Uykularıma taşıyacağım seni ama şimdi değil

Ayrı ayrı yerlerde aynı hasrete ağladık
Ve başka mekanlar da olsak da aynı kaderi yaşadık

Zaten biz hiçbir zaman beraber gülemedik
Yaşadığımız her şey hayal tadındaydı
Gerçek olmayacak kadar acı vericiydi gidişin

gül yüzünde güller açan kardelenim,
en ıssız dağın en kuytu köşesinde bulduğum
ve gözlerinde binlerce yıldız parlayan
yaşamamın yegane sebebi biricik aşkım.

gittiğin yollar gidişinle kurudu mu ki?

Mecbur bu veda anla sevdiğim
İçimden geçenler senle dolu
Kinimde, sevincimde, hüznümde
Mecbur bu veda anla sevdiğim

Belki bir gün bir yerde bile diyemem artık sana