Tunahan Ermihan Şiirleri - Şair Tunahan ...

Ben sana anlatmak istediğim
Şeylerin çoğunu anlatamadan
Ve sözler dudaklarımdan
Daha yeni dökülmeye başlamışken
Sen çekildin pencerenden
Önce perden kapandı

Ellemeyin beni bu akşam hüzünlere saldım yüreğimi
Bir acı kahve içtim hatıralarımın elinden
Tadı damağımda kaldı bana geldiğin günün
Gidişlerindi fincanda kalan telve
Kapatmaya korktum gelişin çıkmaz diye

Ellerinin değdiği her şeyi saklayasım var
Bulup buluşturup başkaları değmeden
Tavan aralarına saklayasım var bilesin

Kokunun olduğu her havayı teneffüs edesim var
Tüm her şeyden soyutlayıp kendimi

Hazan bir düştü yaşanan her şey
Susmayı gerektirdi sonra

Ve gözlerimizdeki sonbahar hüznüydü
Yanaklarımızdan akan ise sevdaydı sadece
Zamana mı yenik düşmüştük

Sözler tükendi bir akşam serinliğinde
Ne kimseye kinim kaldı ne de kimseden alacağım
Artık tüy kadar hafif kar kadar beyazım aranızda
Ne ben sizlere acı verebilirim bedenimle
Ne de sizler bana sözlerinizle
Belki bir avuç toprak olunca bedenim

Ben acıları seçmişim kendime yar diye
Adını bilmediğim ülkelerde
Ve konuşmasını bilmediğim dillerde
Yakıştırmışım kendime gözyaşını
Şimdi şikayet etsem halimden ne fayda
Veya ne suçu var acının kederin gözyaşının

Hasretinle ağladım yine dün gece
Önce yastığıma sarılıp uyumayı denedim
Olmadı, gözlerim kanlanmaya başlayınca
Yorganı kafama çektim, ama yinede
Annemden saklayamadım hıçkırıklarımı
Oysa daha iki gün önce ellerin ellerimdeydi

Gidilecek tüm yolların en son ulaştığı
O amansız çıkmazın
En kuytu ve karanlık köşesindeyim,
İçim kanıyor, hissediyorum seni
Akııp gidiyorsun
Yüreğimin derinlerinden daha derinlere doğru,

Sensiz diyarlardan geçtim yıllarca hancı
Ne bir yudum suyun vardı mataramda
Ne gözlerimde hayalin vardı
Hiç şikayet etmedim neredesin diye
Şimdi kapına vardığım şu anda
Sanma ki kalmaya geldiğimi

Nerede kaldı sevdiğim
Ellerin o tatlı sözlerin
Bir akşam serinliği gibi ruhumu okşayan ılık nefesin
Gecelere mahkûm ettin her şeyi
Bir çift kelime döküldü dudaklarından
Yalnızlık geldi o anın ardından