Tuna Kahraman Şiirleri - Şair Tuna Kahraman

Bir yanlış anlaşılmaydı bize engeli koyan
Tanımadan etmeden kalplerimize prangaları vuran
Sen bağırdın, kalp korktu..
Ben sustum aşk uçtu..
“Git” dedin, gururuna yenildin..
“Hayır” diyemedim öfkeme esir ettim…

Sağnak yağış başladı bu sabah
Gözlerimle beraber aynı anda
Birlikte bakamadığımız o pencerenin
Aralığında
Oysa ben yine de hayal etmiştim seni
Neyse

Öyle savunmasız bir anımda girdin ki hayatıma
Sessizliğin ortasında
Bir çiçek tarlasında
Yalnızlığın girdabında
Hazan mevsiminin duygu yüklü akşamlarında
Bir gök taşı gibi düştün kalbime

Karanlık bir gecede sessizliğin kuytu köşelerinde
Yolunu kaybetmiş bir ruhun çaresizliği
Duyuramıyor haykırışlarını,
Çalamıyor kimsenin kapısını
Biliyor o kapının arkasını
O kapının mutluluğun kapısı olmadığını..

Gözlerimi kapattım önümde sen,
Konuşsam dilimde sen,
Her hecem sen olmuş kelimeler sen
Issız bucaksız bir çölde serabım sen
Sen (sin) sevdasına yenik düştüğüm
Sen (sin) bir gülüşüne binlerce kez öldüğüm

Yarım yaşıyorum her şeyi
Bana bıraktığın yarım aşk gibi.
Sonunu getiremediğim kitaplar,
Ve bir türlü ezberleyemediğim şarkılar gibi.
Saçma sapanım bugünlerde
Bugün bitmeli dediğim hiçbir şeyi

Bugün sende gördüm beni.
Ne kadar saklasan da kendini,
bakışların ele veriyor seni
Daha dün gibi hatırlıyorum söylediğin sözleri
"Bitti mi biter dönüp arkama bakmam" dediğini
Niye yapıyorsun bunu kendine, yetmedi mi çektiğin,

Aklım firarda,
Ruhum esirin olmuş,
Kara zindanlarda
Gözlerim kör,
Dilim lâl olmuş senin yanında
Acıya meyleder olmuş bu yürek

Sen mavisin
Ufuklarımın ötesinde
Sonsuzluğumun içinde
Özgürlüğe kanat açtığım
Bir kuşun kanadındasın
Sen mavisin

Acın, bir yıldırım gibi düştü yüreğime
Kaldıramıyorum sensizliğin ağır yükünü anne.
Sesin, nefesin,kokun hala üstümde
Senin gibi kimse sarmıyor anne
Koymuyorum başımı kimselerin dizine, onlar sen gibi kokmuyor anne