Tuna Kahraman Şiirleri - Şair Tuna Kahraman

Ne umutlarla aralamıştı gönlünün kapısını
Bir kötüye gönlünü meyletmeden önce..
Ne hayaller kurmuştu bu garip aşk adına,
Kalbinden hançeri yemeden hemen önce
Yüreği yangın yeri, ruhu serseri mayın
Kanatları kırılmış küçük bir kuş timsali

Dönüp arkama bakmak istemiyorum bugün
Yaşadığım ne varsa,
Bitirdiğim ne varsa,
Gelmesin benimle yürüdüğüm bu yolda
Artık sorgu yok,

Garip bir tesadüfle başladı her sey,
Onlarca merhabanın arasından kendini gösteren
"Ben geldim, ben onlardan değilim" diyen o ince, o narin, o adını koyamadığım
o muhteşem yürek.
Gönlüme hoş geldin,
Yüreğime hoş geldin,

Akşam olup gün battığında özlem çadırları kuruluyor içimde
Fırtınalar kopuyor ruhumun en ücra köşelerinde.
Hapishaneler kuruldu sol yanımda.
Bağırıyorum çığlık çığlığa.
Bir sen duymadın sesimi, Bir sen hissetmedin nefesimi
Şimdi umarsızca,

En zamansız zamanımda
Aşk!!
Diye girdin ruhuma
Beni benden aldın, beni sana sardın
Sorgusuzca
Bir bilinmezin koynunda savrulurken ben ordan oraya

Adımı ağzına alma gözlerime bakma bir daha
Söyleme artık o aşk kokan sözleri
Dönülmez akşamın ufkundayız vakit çok geç diyor şarkılar
Ben aşkı senle yaşadım, sen askı bozulmuş yataklarda aradın
Ben seni katladım, sen kendini harcadın
Şimdi sen düşün!

Bugün günlerden aşk,
Güneşin ilk ışıklarını hissettim ruhumun en derin hücrelerinde..
Sabah ayazının en serin esintisini hissettim tenimde.
Gözlerimi açtım her yerde sen,
Bende sen, aklımda sen, ruhumda sen
Sen kokuyor bütün ağaçlar, herkesin ismi sen...

Ben senin
Çakır gözlerine vuruldum
Sonra en çok maviyi sevdim
Günlerden mavi oldu
Aynı gökyüzünün altında seninle nefes almak
Ruhumu özgür kıldı.

Her gece artık bu defteri kapattım diye yatıyorum,
Sabah gözlerimi açtığımda düşündüğüm yine sen.
Kızgınlığım sadece kendime,
Sen öylesine gitmişken benden,
Ben niye gidemiyorum senden.
Öylesine büyük bir nefretle doluyken içim

Bir güneş gibi doğdun gönlüme,
Bir Mayıs sabahı girdin
Ruhumun en ücra köşelerine,
Umudum oldun,
Neşem oldun,
Gülen yüzüm oldun