Neden ses vermiyor çağırılarım
Dualarım neden kabul olmadı
Saçlarıma doluşan bütün aklarım
Diyorlarki bana: çilen dolmadı
Beklerim gelecek aydınlıkları
Umudum kırılıp tükense bile
BİTMEYEN ÖZLEM
Düşerken kalbime özlem çığ gibi
Sarar dört yanımı amansız hüzün
Ne gecem bellidir ne de gündüzüm
Yokluğuna sürgün biçare gönlüm
Sabahın bir vakti çalsan kapımı
Günaydın meleğim ben geldim desen
Aşkınla doldursan gönül tasımı
Dünya durur o an bir çıkagelsen
Elinde bir demet kır çiçeğiyle
Çocuklar…Çocuklarımız…
Onlar bizim çocuklarımız olarak mı
Kalacak yalnızca…
Bu denli dar çerçeveden bakmıyorum
Biliyorum;
Bu akşam baş başa kutlayacağız
Ve de kutsayacağız bu özel günümüzü
Şiir im Aşkım...
Birbirimizin gözlerinden okuyacağız
NAZIM’DAN...
Annelerin ninnilerinden
Spikerin okuduğu habere
kadar,
yürekte, kitapta ve sokakta
Alo canım!
Nasılsın gözümün nuru?
İzin verirsen bu kez ben konuşmak istiyorum
Çokça...
Bil ki günler geçmiyor
Ya devrim yolunu seçeceğiz... ya da, bu düzenin baskılarına,
haksızlıklarına görülmemiş zorbalıklarına boyun eğerek,
şu ya da bu biçimde teslim olarak yaşamayı seçeceğiz.
Ne zaman ki ahlaksız namussuz akıl yitimine uğramış
sömürücü insanlık dışı tüm varlıklar silinir gider…
Beklersem gelmez ki.
Beklemesem gelir mi?
Umut vardır.
Beklemediğim zaman umut vardır.
Sait Faik Abasıyanık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!