Toprak oluyoruz Şiiri - Affan Ceylan

Her birimiz, yavaş yavaş toprak oluyoruz.
Sorsan, kimse gitmek istemez bu topraklardan
Sorsan, kimse acı çekmek istemez yaptıklarından
Kimse, ayrı düşmek istemez sevdiği insanlardan

Ama
Yaşadığımız süre boyunca,
Kılımızı kıpırdatmaktan çekiniriz her zaman
''Koca Dünya'yı ben mi kurtarıcam ? '' deyip sıyrılırız yapacaklarımızdan

İnsanlık için,
Yepyeni bir başlangıç için,
Yepyeni bir Dünya için
Vazgeçiyoruz,
Yapacaklarımızdan

Bak işte,
Şu an olduğun duruma bir bak,
Yaşadığın yer, adeta, bolluk ve yoklukta bir zindan

Gördün mü, ne haldesin?
Hem toprak olmamak istiyor,
Hem de, sanki bir toprakmış gibi
Hiç bir şey yapmadan, öylece oturuyorsun

İnsanoğlu gariptir, ölmemek ister ancak
Kendini, kendine ve etrafına ''ölü'' gibi gösterir

Toprak olmamak için çırpınır, ama
Kendini toprağa iter, toprağa sever
Ve bir gün, toprağın yerine geçer