Toprağın Çocuğu Şiiri - Palo Keko

toprağın çocuğu
pantolonu güneşten
gömleği yağmur
ikisinin gülümseyişinden
bahara oturur....

toprağın çocuğu
göğsünde açan kurşun
sırtında işkence soluğu,
mavi cepli gözleri
göğün ezgisinden demli,
soğan kokulu ceketi
baharın üzerinden giyindi...

toprağın çocuğu
su içtin bulut oldun
yağdın sokaklara doldun
ağaç oldun başak oldun
can oldun aşk oldun
meydanlara doldun
aça ekmek oldun,

kuruttular umutlarını
gölgeni yaktılar
attılar toprağa
tohum oldun
özgürlüğe..ekmeğe
ağaç oldun
çöllere-palo