Olcay Özkul un Ceketi Şiiri - Palo Keko

bulutların rahminde kalmasın gülümsemen

kundaklasın gece tutan acıyı mutluluğun.

üzerine giyindiğin ceketin

baharları demlesin keke.

çiçeklerin düğmelerini kapatma yüzünde

toprağın eteğinde gözyaşlarım

yıldızlar uyuyor şimdi çocukluğumda

uyandırma habis gölgeleri

karanlıktan botları var onların

kapat gözlerini dünya üşümeden sevgisizlikten

saçlarımızda kış tavan yapmadan,

kapat pencereni ruhum dökülebilir.

umurunda değil senin dersler

hayatın geçme notunu almışsın dostum,

elli dokuz nokta dörtten uzadı

bulutlar içimde.

yırtık kumaşlardan dağlar kilitleniyor

boğazımın çocukumsu bahçesinde.

rüzgarlar geçmiş yeşil gözlerimin dümenine,

yeter bunca acı

soğukların heykelini dudaklarıma dikmeye.

küs namluları doğrultmadım sana

kaldıysan genel arkeoloji den

hayatın genelinden geçeceksin.

bir şakaydı kelimeleri olta yapma,

güneş postallarını giymiş yine gözbebeklerin

sevincimiz oluyorsun güneşsiz derslerimizin.

çiğ düşebilir uykumuza aşk

parçalanabilir küçük vazolu rüyalar

darağaçlarını kafaya dikip ölebilirim keke

sağır düşmesin mutluluk yakanda.

dökme kelebekleri taşıma yüreğinde

uçurtmamda olmadı hiç,

aşık olana kadar

o günde hava bulutluydu keke

trafiğe kapatmışlardı duyguları.

Olcay özkul un ceketi

bir bahar demeti

iliklemiş gözbebeklerine,

küçük beslenme çantasında

taşırdı yıdızların gömleklerini

gecenin bağcıklarını bağlardı

rüyalarımızın sünepe gölgeliğinde..._palo