Topraga Dönerken Şiiri - Seyfi Karaca

Toprağın yurduna dönerken göç nereye ise kervan oraya..
Gidiş nereye ise dönüş mutlaka orayadır
Kırlangıçlar nereye ise sonbahar oraya
Tozu dumana katarak,
Yağmur yüklü bulutlar nereye ise, ırmak ırmak köpürüp çağlayan nehirler oraya
Bayırlar dereler nereye ise dağlar tepeler ve hüyükler oraya
Kirişteki kapıdan askıdaki saksıdan günü düzeni bozulmuş mevsimler nereye ise
Dizginini koparmış kişneyen atlar, dönen tekerlekler, kayılmış yığınlar, nereye ise
Kuru soğan yavan bazlama küllük ve tandır nereye ise kerpiç evlerin çırası çerçisi oraya
Bir tutam çakır dikenine bir demet allı güllü gelinciğin hikayesini tamam etmek için
Dünya harmanı nereye ise aşkın mirası sevgi yurdu su değirmenleri ve toz toprak oraya
Takvimden değer kıymet bilmelerin hasreti nereye ise bağlar bahçeler oraya
Doğduğu günden itibaren gurbet günlüğü hiç hayatın hikayesinden insanlık nereye ise
Yollar yolculuklar koskoca evren sonsuz yıldızlar oraya
Bir yorgun duraktır belki , usul ve ıssız moladaki hayatın son demini soluklanıp dinlenmeye
Belki gezgin belki göçebe belki sürgün belki avara gündüzler nereye ise geceler oraya
Yangın nereye ise kül oraya , rüzgar nereye ise pervane oraya, merhaba nereye ise hoşçakal oraya
Ömür defterindeki saklambacın
Ve nazar boncuklarına eşiklerin ve duvarların
Kundağına sarılarak çığlık çığlığa doğum günleri nereye ise aşkın sonsuz sınırsız sevginin
Son kalemde dünya ziyareti nereye ise, başlangıçtaki ebediyete dönüş mutlaka orayadır

Eylül/ 23