Tolga Baydar Şiirleri - Şair Tolga Baydar

Yemyeşil bir bahçe düşle hayatında ey sevdiceğim
Rengarenk çiçekler olsun yanında, kıyısında, köşesinde
Bir de Kevser misali akan derecik olsun olmuşken
Düşle ki gerçek olsun, seninle birlikte gezeceğim
Kuşlar en güzel şarkılarını okurken bu bahçede cananlarına
Düşle ki ben can oldum geldim yanına

Sevgiye acıkmıştı gönlüm
Seninle doydum ben
Kalbimi verdim sana
Ellerimle sökerek hem
Sen İç Anadolu bozkırlarında
Bense Toros eteklerinde

Hayır dedin de
Gelmedim mi ulu dağları aşıp
Kanat takıp omuzlarıma
Uçmadım mı sana doğru
Kömür madenleri misali
Yüzlerce metre diplerde ben

Yine kapattım perdesini odamın
Çünkü sen vardın pencerede
Her şeyi öğrendi de şu kahrolası kalbim
Bir senden vazgeçmedi bunca sene

Günlerce yağdı gözlerimden damlalar

Ta şurama geldi hayattan bezmişliğim
Her gün birisi bana
Kendimi küçülttüğümü söyler

Aklıma ölümü getiriyorum hep
Haykırıyorum

Sel akıyor gözlerimden
Pis pis uluyan bir gecede

Başı dik, kaldırımlarda gezen
Zehir, içtiğim bade içinde

Ben aptal bir insanım,
Herkese gülen,
Sanki suyun çimene koştuğu gibi,
Şırıltılarla dolu şarkı söyleyen,
Ben aptalım, aptal bir insanım,

Düşüncelerim,
Bazen içinde kaybolduğum
Hayallerim,
Ağızımdan bazen güzel,
Bazen de küfür halinde çıkan
Sözlerim,

Doğum günüm bu gün
Günümde yine yalnız, yine üzgün

Yolun yarısına yaklaştığım
Yaklaştıkça daha da yandığım
'Birileri beni arar mı? ' diye

Bir Temmuz gecesi gösterdi yüzünü o siyah rüzgar
Seni bizden koparırken, asfalt zeminlere düşen
Yüreğinden dökülen kan damlaları kaldı hatıran

Hayatının baharı derken, son baharını yaşadığını kim bilirdi
Başın bulutlar üzerindeyken, bedeninin de bulutlara erişeceğini